MEDIATIEF MOMENT MEDIATIEF MOMENT
Geplaatst 26 oktober 2020

Het Licht en de lichten

De Gods lamp was bijna uitgedoofd (1 Samuël 3:3)

In het Silo, waar het verhaal van de roeping van Samuël zich afspeelt liet de Heer nog maar weinig van zich horen. Beter gezegd: Hij werd nog maar weinig gehoord en aan zijn stem werd geen gehoor gegeven. ‘Iedereen deed wat goed was in eigen ogen.’ Maar hoe duister ook, hoe uitzichtloos ‘De lamp Gods bleef branden’.

Dat is het mooie in Rooms-katholieke kerken. Daar brandt altijd een lampje, de lamp Gods.
Het is een olielampje in de buurt van het tabernakel, dat blijft branden zolang het Heilig Sacrament in het tabernakel aanwezig is.
De godslamp getuigt van Christus' Tegenwoordigheid.
Dat brandende licht is een hoopvol teken. Wat er ook gebeurt, het Licht van God dooft niet op deze aarde.
 

Het is in vele opzichten een chaotische tijd. Wat is de juiste mening? Wat is moeten we doen in deze dagen? Wat is waarheid? We worden opgeroepen voorzichtig te zijn. Maar daartegenover klinken momenteel ook heel andere geluiden.
We horen van mensen, die al de maatregelen onzin vinden, corona is als een griepje. Ze zien er één groot complot in, van machten en krachten die deze wereld beheersen. Ze vinden materiaal voor hun denkbeelden op de social media. Arjan Lubach liet in zijn televisieprogramma ‘Zondag met Lubach’ onovertroffen zien in wat voor een fuik je terecht kunt komen als je toegeeft aan deze meningen. Al deze groepjes met hun standpunten, met hun gedachtespinsels, met hun agressieve benadering van politici en volksvertegenwoordigers zijn de dwaallichten van deze tijd.
Het zijn lichtjes die slechts zichzelf verlichten, het zijn niet meer dan korte lontjes. Juist in deze tijden lijken er meer dan ooit te zijn.
Ze zijn niet meer dan rotjes: een knal, een beetje licht en dan weer duisternis, een spoor van vernieling, onrust en verwondingen achterlatend.

Daartegenover staat het licht Gods.
Of in onze kerken: De paaskaars. Deze heeft in protestantse kerken over het algemeen bijna de functie van Godslamp gekregen. Zij brandt dan ook het hele jaar door tijdens de diensten. De Paaskaars blijft branden, wat er ook gebeurt.
Ook in deze tijden.
Het licht van de Paaskaars delen we. We delen het met de doop, in gebeden, Taizévieringen, als wij gedenken maar vooral in de Paasnacht, als het Licht van de Paaskaars zich deelt over de aanwezigen en daarmee symbolisch deelt over de wereld. Het Licht van Christus. De dood heeft niet het laatste woord!
We leven in een onzeker makende tijd, waarin de emoties soms hoog oplopen, Het is een wereld met een overvloed aan korte lontjes en dwaallichtjes.
Midden in deze tijd, midden in deze wereld mogen we bidden en vertrouwen op een samenleven, een wereld waarin de korte lontjes gedoofd zullen zijn, de dwaallichtjes ontmaskerd en verdwenen zijn en de Paaskaars brandt.
Een licht voor de wereld.

‘Als alles duister is,
ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft,
vuur dat nooit meer dooft.’

ds. Guus A.V. Fröberg

 
terug